Harold Pinter (ur. 1930) dramaturg, pisarz, reżyser teatralny i scenarzysta. Pinter był bardzo uzdolnionym dzieckiem ubogiego żydowskiego krawca. Po ukończeniu szkoły średniej studiował w londyńskiej Royal Academy of Dramatic Arts, a w 1950 r. debiutował jako poeta. Później związał się jako aktor z radiem BBC i kilkoma teatrami, wreszcie napisał sztukę „Pokój” (1957), a następnie m.in. „Urodziny Stanleya” (1958), „Dozorcę” (1960), „Powrót do domu” (1965) i „Zdrajcę” (1978).

Przedstawiciel teatru absurdu, twórca tzw. komedii zagrożenia (comedy of menace), obnażającej pozorność komunikacji między ludzmi i dram. bezradność człowieka zarówno wobec świata zwenętrznego, jak i własnej podświadomości (Urodziny Stanleya 1958, przekład pol. "Dialog" 1960 nr 10).W późniejszym okresie pisał także scenariusze telewizyjne i filmowe oraz słuchowiska radiowe.

Jego utwory określa się mianem „komedii zagrożenia”, autor ukazuje w nich bowiem nerwicowe zachowania ludzi, których istnienie wypełnia lęk wywołany świadomością ciągłego zagrożenia. Pisarz używa specyficznego dialogu, stosuje też częste pauzy i przemilczenia, przedstawiając w dowcipny sposób złudną wiarę w zdrowy rozsądek i społeczny konwenans. Harold Pinter jest również reżyserem teatralnym i autorem sztuk telewizyjnych oraz scenariuszy, m.in. do słynnego filmu „Kochanica Francuza” (1981) Karela Reisza.

Jeden z jego aforyzmów: „Krytyk jest jak samochód: im gorszy, tym więcej robi szumu”

 Internet